Bir şiir okumuştum yıllar önce, beni çok etkilemişti. Nakaratında diyordu ki: ‘ayrılık sonradan kor yavaş yavaş…’
Şiirinden sonra tanışırım ben şairleriyle. Ve bazen gerçekten gidip şairlerini bulurum şiirlerin. Tanışırım onlarla sohbet ederim. Sayamayacağım kadar çoktur, şiiri için şairini bulduğum ve sonradan dost olduğum…
Ünlü bir şair bana bir gün demişti ki, hiç unutmuyorum, henüz karalama aşamasındayım o zamanlar; ‘Şair değilsin ama şiirin var, ben çok şair gördüm Semra ama şiiri yok…’ gurur duymuştum kendimle, çocuk aklımla… O şiirimin adı ‘Neye Yarar’dı… Ve bir gün elbette sizlerle paylaşacağım bu şiirimi… Bu aralar biraz şiirlere küsmüşlüğüm varda… Tam yazmaya niyet ediyorum, olmuyor… Neyse;
Bu da böyle bir hikâye olarak tarihimde yerini çoktan aldı sanırım. Bende ayrı bir yeri ve apayrı bir özelliği olduğunu belirtemeden geçemeyeceğim…
Bugün nereden aklıma geldi bilmiyorum. Belki de içimde acıyan bir yer vardır, ayrılıklara dair. Susmak için direnen… Hayallerimin ‘hayal’ olduğu anlardır belki de beni eski şiirlere götürüp bırakan… Ama hayat böyle bir şey değil m? Elimizden kayıp gitmeden anlamayız hiç bir şeyin kıymetini-değerini…
Önce şiirden küçücük bir paylaşım yapayım sonra devam edeyim, acılarımızı depreştirmeye ne dersini? Hepimizin içinde iyileşmeyen yaraları vardır muhakkak…
…
‘Garibim her taraf bana yabancı / Dertliyim, çekinme doldur be hancı!
İlk önce kımıldar hafif bir sancı / Ayrılık sonradan kor yavaş yavaş…
Bende bir resmi var yarısı yırtık / On yıldır evimin kapısı örtük
Garip, birde sarhoş oldu mu artık / bütün sırlarını der yavaş yavaş…
…
Evet bu şiirin şairi ‘Bekir Sıtkı Erdoğan’…
Kendisiyle yolumuz Bolu’da bir şiir yarışmasında kesişmişti. Sonra başka başka bir sürü karşılaşma anılarımız, tozlu raflarımda yerini aldı. Önemli sayarım kendisini ve şiirlerini ve bendeki yerini… (Buradan bir sürü Büyükada hikâyeleri çıkabilir, notlarım arasına alabilirim aslında)
Hangimizin canı yanmadı, hiç istemediğimiz ve beklemediğimiz bir anda yaşadığımız ayrılıklarla. O an anlamadığımız ama sonrasında içimizi derinden acıtan, sevdiklerimizin yokluğunu hissettiğimizde, derinden yaralayan ayrılık hikâyeleri olmayan yoktur…
Evet bazen gurur, bazen onur, bazen ego, bazen his yanılması, bazen öfke, bazen hırs, bazen kıskançlık, bazen başka insanların yanıltmaları, kısaca etkisi altında kaldığımız çevresel faktörler ve toplamında hepsi…
Örnekleri çoğaltabiliriz ama sonuç aynı. Olan olmuştur, biten bitmiştir… Giden gitmiştir. Kaçırılan koca bir hayattır, ellerinizin arasından kayıp giden. Sonrasında pek? Pişmanlıklar…
Hiç faydasını görmedim son pişmanlığın. Kayıpları geri getirmek çok zor… Nede? Çünkü yollar değişmiştir, hayatlar değişmiştir tekrar geriye dönmek-tekrar geriye döndürmek çok zordur. Ama yürek acısı değişmez. Hep aynıdır. O acı insanı hep aynı yerinden vurur. Peki bizim dileğimiz ne'
‘Bundan sonra ayrılık hiç kimsenin canını yakmasın. Ve aslında sevenler hiç ayrılmasın’ diyelim ve sevgili Şairimiz Bekir Sıtkı Erdoğan’ı anmış olmanın mutluluğu ile yazımızı bitirelim.
Sayfa başına git
POLİTİKA