Bolu'ya selam diyelim

Eee o kadar uzun zaman Bolu’da yaşadım ki, İzmir ve diğer illerde yaşayan okurlarımdan zaman zaman özür dileyerek arada bir böyle ‘Bolu’ diyeceğim. Bugün Bolu dememin sebebini yazımın ilerleyen satırlarında bulacaksınız.

Böyle deyince aklıma Nazım Hikmet’in Bolu’da Vala Nurettin ile birlikte öğretmenlik yaptığı yıllar geldi. Bilmeyenler için kısa bir not düşelim. Nazım Hikmet Bolu’ya Türkçe öğretmeni olarak atanırken, Vala Nurettin ise, kendine yetersiz gelen ama o dönem için oldukça kabul gören Fransızcası ile Fransızca öğretmeni olarak atanmıştı.

Benim yazımla ilgili, girizgâhıma konu olan bölümü ise şudur; İki genç şair Bolu’dan ayrılırlar ve uzun bir aradan sonra, bir sohbetlerinde Nazım, diğer şair arkadaşına şöyle seslenir; ‘Vala, biz galiba en güzel günlerimizi Bolu’nun o yemyeşil, o güzel yaylalarında, tertemiz havasında yaşadık’…

Özetle durum bu. Yaklaşık 21 yıl, ömrümün en güzel yılları, en güzel dostlukları ve elbette birçok hayal kırıklığı-acı. Hayatın kendisi böyle, hep mutlu olamazsınız. İçindeki tat-tuz dedikleri sanırım bu olsa gerek. Ama genel anlamda evet benimde en güzel yıllarım Bolu’da geçti. Hele ki Nazım’ın elinin değdiği bir şehri ayrıca bir başka severim ben…

Bolu’da ki anılarımı anlatmaya kalksam hani derler ya kitap olur, roman olur. Biz şimdi kitap yazmayalım ama neden bu yazıyı yazdığımı, şu birkaç satıra sığdırmaya çalışalım.

Bolu da üyesi bulunduğum, Türk Üniversiteli Kadınlar Derneği’nin bir çalışmasına sosyal medyadan şahit oldum. Ki her zaman birbirinden güzel etkinliklere imza atıyorlar. İhtiyacı olan ailelerin her anlamda yardımlarına koşuyorlar. Eğitimler veriliyor, bazen maddi ve manevi, destek ve imkânlar sunuluyor. Emek ve çabaları takdire şayan... Umarım orada olduğum zaman içerisinde benimde bir katkım olmuştur. Şu an onların çalışmalarını izliyorum ve bakın şimdi nasıl güzel bir çalışma içindeler.

Benim, Sevgili Arzu Beykoz’un sosyal medya sayfasından takip ettiğim kadarı ile (Ki kendisi Bolu’nun en tatlı, en hızlı, en güler yüzlü, en yardımsever-çalışkan, üretken Eczacısıdır. Şimdi bir de Türk Üniversiteli Kadınlar Derneğinin Yönetim Kurulundadır ve aynı üretkenliği ve yardım severliği ile bırakın Bolu’yu ülkenin dört bir köşesindeki yardıma ihtiyacı olanlara elini uzatıyor.)

Bolu’nun kıymetini bildiğini düşünerek ve umarak Arzu ablacığımın paylaşımından edindiğim bilgi ile; ‘Orda Bir Köy Var Uzakta’ diyerek, Erzurum da bir öğretmenimize ve sanıyorum onun değerli öğrencilerine küçük katkılar sağlamak çabasındalar. Hazırlamış oldukları kutuların içindekileri, şöyle bir göz ucuyla inceledim. Kırtasiye malzemeleri, rengârenk… Bir öğrencinin ve öğretmenin ihtiyaç duyabileceği belki bizlerce çok basit ama onlar için ulaşması zor malzemeler.

Gözlerim doluyor bunları okuyunca benim. Bizlerde çocukken, renkli bir silgi hediye edilse mutluluktan uçardık. Hep anlatırım eski okuyucularım bunları bilirler. Ülkemizin birçoğu, benim yaşımdakiler diyeyim, maddi durumu orta ve altında olan ailelerin çocukları bunları yaşadılar. Ki bazı aileler var neredeyse hiç kâğıt kalem, kitap defter alamayacak durumdalar. Onlar için çok daha kıymetlidir böyle güzel şeyler.

Şimdiden o öğretmen ve onun kıymetli öğrencileri adına ben mutlu oldum. Ellerinize, yüreğinize sağlık diyorum. Tüm dernek çalışanlarını ve size katkı verenleri kutluyorum.

Tabi ben buradan, bu konudan bahsetmişken, beni bu dernekle tanıştıran, üye olmamı sağlayan çok kıymetli hanımefendi Prof. Dr. Fatma Sırmatel hocamı ve şuan başkanlığını yürüten sevgili arkadaşım Hande Dağdeviren’i ve yönetim kurulundaki çok değerli bütün arkadaşlarımı, saygı ve sevgimle hatta özlemimle anmak isterim.

Özverili çalışmalarından dolayı da Bolu Türk Üniversiteli Kadınlar Derneğini, buradan bir kez daha kutlamak isterim. Lütfen bu değerli çalışmalara her zaman destek verelim. Hangi ilde olursa olalım hiç fark etmez. Bir çocuğu sevindirmekten daha güzel bir şey yoktur bu dünyada. Bolulu okuyucularım lütfen bu projelere destek verin yanlarında olun, sizlerden tek ricam budur.

Bir sonraki yazımın konusu ‘Cinsiyet Eşitsizliği’…  Buluşmak üzere diyorum.