Eskişehir'de Gezi eylemleri sırasında dövülerek öldürülen Ali İsmail Korkmaz'ın evindeyiz. Antakya'ya bir iş için gelmişken ailesini ziyaret ediyoruz.Ağır yas havası devam ediyor.
3 Şubat'ta Kayseri'de yapılacak duruşma öncesi Anne Emel Korkmaz'la yaptığımız sohbetin satırbaşları şöyle:
- Bana, duruşmaya gitme dayanamazsın diyorlar. Gideceğim. Oğlumun katillerinin yüzüne bakacağım. Onlar da benim yüzüme baksınlar, bakabilirlerse...
- Oğlum geri gelmeyecek. Hiçbir şey onu geri getirmeyecek ama katilleri cezasını çeksin.
- Benim yavrumu neden öldürdüle? Aliş'im hep gülerdi. İyi bir çocuktu Aliş'im.
- Ara sokaklarda pusu kurup oğluma saldırdılar. İnsan hayvana yapmaz bunu. Ara sokakta... Karanlıkta...
- Herkes 'oğlun kahraman oldu' diyor. Olmasaydı keşke. Çok gençti oğlum. Genç bile değil çocuktu.
- Çok ananın yüreği yandı yazın. Bana diyorlar ki "Ali hepsinden farklı." Aliş'imi dövdüler tekmelediler. Çok acı çekti yavrum. Keşke kurşunlasalardı oğlumu.
- Hala Ali İsmail'in gittiğine inanamıyorum. Benim oğlum mücadeleciydi, pes etmezdi. 38 gün yoğun bakımda başında bekledik. Konuşunca bizi duyardı, nabzı yükselirdi. Elini, gözünü oynatırdı; biz umutlanırdık iyice.
- Eskişehir'de abisi okudu. Ona çok imrenirdi, örnek alırdı. Üniversiteyi Eskişehir'de okuyacak diye çok sevindi. Bir yıl bile kalamadı orada yavrum. Öldürdüler!
- Bir kız varmış beğendiği. Arkadaşlarına "Finaller bitince açılacağım" demiş. Finalleri bitiremedi yavrum. O kıza da açılamadı. Bazen merak ediyorum o kızı.
- Bazen hiç görmediğim yeni bir fotoğrafı çıkıyor Ali'nin. Yeniden görmüş gibi oluyorum.
- Çok arkadaşı vardı Ali'nin çok. Şimdi onun için gelen herkes benim evladım. Aileyi büyüttü Ali'm.
POLİTİKA
Sayfa başına git
