Yaklaşık 600 bin 4-D statüsündeki kamu işçisini ilgilendiren 2025 yılı kamu işçileri yoplu sözleşme zammı 3. teklifi için bekleyiş sürüyor. Hükümet ilk teklifte 2025 yılının ilk 6 ayı için yüzde 16, ikinci 6 ayı için ise yüzde 8 zam teklifi yapmıştı. Bu teklifin ardından uzlaşı çıkmazken ikinci teklif ise bu yılın ilk 6 ayı için yüzde 17 ikinci 6 ay yüzde 10 olarak duyuruldu. Bu teklifin ardından Hak-İş ve Türk-İş’ten açıklamalar peş peşe gelirken taleplerin karşılanmadığı ifade edilmişti.
Evrensel'de yer alan haberde; İzmir'de bir kamu işçisi son toplu sözleşme sürecinde yaşananlara ilişkin değerlendirmede bulunarak, Türk-İş'in tutumunu eleştirdi.
Kamu işçisi şu ifadeleri kullandı;
Ey Türk-İş! Ben bir kamu işçisiyim. Bu son toplu sözleşme sürecinde ve kamu çerçeve protokolünde yaşananlara bakınca içimden geçenleri yazmak istedim. Biz, en başta ne umutlarla iş yerimizin bahçesini doldurduk. Yüzlerce kişi toplandık, taleplerimizi dillendirdik. Ama sonra ne oldu? Kamu çerçeve protokolüyle oyalandık resmen. Gerçek ücret taleplerimiz daha baştan yok sayıldı. Masada da alanda da güçlü bir tepki verilemedi. Bize sahip çıkacaklarını düşündüğümüz sendika bizden geride kaldı.
Şimdi insanlar diyor ki: "Bu sendikaya biz nasıl güveneceğiz? Yarın bir gün işten atılsak, kim arkamızda duracak?" Açık söyleyeyim, ben de aynı kaygıyı taşıyorum. Koskoca Türk-İş, 1,5 milyon üyesi var ama genel grev kararı almaya cesaret edemiyor. Korkuyorlar mı, baskı mı var bilmiyorum ama işçiler arasında çok yaygın bir duygu var: "Eğer genel grev kararı alınsa, biz işçiler korkmayız. Aksine, arkasında dururuz. Hatta yüzde 50'yi bile alırız" diyen arkadaşlarım var.
En çok da şu sinirimi bozdu: KÇP'de İlk teklif zaten aşağılayıcıydı. Ona karşı hemen net bir duruş sergilenmesi gerekiyordu. Sonra bir de alay eder gibi yüzde 1 arttırdılar. Bu hakaret değil de nedir? Eskiden hükümet Türk-İş'ten korkardı. Şimdi ise dalga geçer gibi teklif yapılıyor.
Bahane arıyorlarmış eylemleri iptal etmek için
Bir de şu mesele var ki içimizdeki öfkeyi kat kat artırdı: Şehit haberleri bahane edilerek eylemler ertelendi, durduruldu. Evet, şehit haberine üzülmeyen bir insan olabilir mi? Ama biz şunu da görüyoruz: O çocuklar bir vatan cephesinde değil, ihmalin ortasında ölüme gönderiliyor. Ve bu askerlerin çoğu da işçilerin, emekçilerin, emeklilerin çocukları. Bence artık Türk-İş ya ciddi bir genel grev kararı almalı ya da kendi içinde aynaya bakıp “Nerede hata yaptık?” diye sormalı. Bu saatten sonra sessizlik, sadece kaybettirir. Hem haklarımızı hem de onurumuzu.
POLİTİKA
Sayfa başına git
