Bizi neden görmüyorsunuz?

Gazetecilik bir serüvendir… Neyle karşılaşacağınızı bilemezsiniz. Çok şey öğrenir ve çok şey biriktirirsiniz. Olan şeyleri, olmayan şeyleri, can yakan durumları, görülmeyeni, unutulanları bulur yazarsınız. Yani özetle sesi duyulmayan ne varsa sesi olursunuz. Ben de uzun süredir bu yönde ‘muhalif’ temelli bu serüvenin içinde yer alıyorum. Serüvenim daha çok İzmir odaklı… Ama artık biriktirdiklerimi yazmam gerektiği yönünde bir karar aldım. İzmir’in köklü ve saygın internet haber sitesi Ege Postası da yeni serüvenim için bulunmaz bir nimet oldu. Bu kısa girizgahtan sonra yavaş yavaş başlayalım…

*

Bilenler bilir ben iki teker aşığıyım… 2016 yılından beri de motosiklete ilgili her şey ilgimi çeker… Şimdi pek çoğunuz motosiklet ‘şeytan işi’ yorumunu yapacaksınız. Haklısınız şeytan bizimle olur sürerken. Ama onunla yaşamayı bilirseniz aldığınız keyif bir başka olur. Şeytan tabii ki işin metaforu… İlk yazımda Trafikte motosikletin 'can güvenliği' dezavantajlı durumuna, araç sürücüleriyle aramızdaki sıkıntılara ve İzmir'in yollarında motosikletlerin hiç düşünülmediğine girmiyorum... O başka bir yazının konusu olacak...

*

Gelelim neden ilk yazıma motosikletle başladığıma… Geçtiğimiz günlerde Büyükşehir Belediyesi’nin son yaptığı feribot düzenlemesi sonrası ortaya çıkan ücretlendirme politikası kentteki tüm motorcular gibi benim de canımı sıktı. Yapılan zammın haklılığı ya da haksızlığından ziyade kentteki motosiklet kullananlara bakış açısındaki anlayışsızlığa tepkiliyim. Şöyle örneklendireyim; Aziz Kocaoğlu döneminde 250 cc’ye kadar olan motosikletlerden ücret alınmıyordu. Bu da çok olumlu bir bakış açısıyla bize bakıldığını gösteriyordu. Bu durum yine bizim gibi iki teker aşığı Tunç Soyer ile birlikte çok daha güçlenecek diye umutlanmıştım. Bu yönde bir başlangıç da oldu aslında… Soyer’in bence yaptığı tek iyi şey bisikletle vapura binenlerden sadece 1 kuruş almasıydı. Sonrasında beklediğimiz olmadı Soyer motosikletlilere gözünü kapadı. Tıpkı Cemil Tugay’ın da yaptığı gibi…

*

Aslında benim derdim feribotla, çünkü bir otomobilin 5’te biri kadar yer kaplayan tek bir motosikletten cc farkı olmaksızın 50 lira yerine artık tam 75 lira alınıyor. 160 lira alınan otomobilden artık 200 lira anlıyor(Ki bu ücret de bence fazla)… Yani kaba bir hesapla aynı alana sığacak 5 motosikletten 375 lira alınmış oluyor. İsyanım buna. Ve motosiklet ücretine tam yüzde 50 zam geldi. Otomobil ücretine yapılan zam ise yüzde 25. Evet feribot büyük bir kolaylık sağlıyor ama ücret adaleti motosikletliler için sağlanmamış gözüküyor. En azından bir cc düzenlemesi ile bu duruma daha adaletli bir çözüm bulunabilir diye düşünüyor ve bekliyorum. Umarım sesimiz duyulur.

*

Bir diğer sorunumuz ise park yeri… AVM otoparkları dışında İzmir’de motosikletinizi koyacağınız neredeyse hiçbir park yeri bulunmuyor. Kaldırımlara koyuyoruz fakat o zaman da “ceza yazıldı mı, acaba çekildi mi?” sıkıntısına düşüyoruz. Büyükşehir Belediyesi’nin hiçbir otoparkında motosikletlere yer yok. Yani İzmir ülkede İstanbul’dan sonra en çok motosiklet olan ikinci kent. Mayıs ayında satılan her 10 araçtan 4,6’sı motosiklet.

Hakkını yemememiz gereken İzmirli tek yönetici Bornova Belediye Başkanı Ömer Ekşi. Ekşi’nin kullanışlılığı tartışmalı da olsa hayata geçirdiği motopark için teşekkür ediyorum. En azından motokuryeler için bir nefes oldu.

Ancak bu tek istisna dışında; kent hem yerel hem de merkezi yönetimiyle motosiklete kör. Abartmıyorum gerçekten kör!

Peki ama bizi neden görmüyorsunuz? Bu körlüğün dinmesi dileğiyle…

Okuyucuya not: Ege Postası politikanın nabzının attığı bir kurumdur… Benim de politik yanım kuvvetlidir o yüzden buradayım… Ancak politika yazmayacağım… Ben köşemde kentimizi yazacağım… İzmir’in sesi olmaya çalışacağım…