İzmir CHP’de Güç Dengesi Değişiyor mu?

Bazı koltuklar vardır…
O koltuğa nasıl oturduğun, oturduktan sonra ne yaptığın kadar konuşulur.
İzmir CHP İl Başkanlığı koltuğu da tam olarak böyle bir koltuk.

Çağatay Güç, o koltuğa sıradan bir kongreyle gelmedi.
Tartışmalıydı.
İtirazlıydı.
Hatta “bu iş burada bitmez” dedirten cinstendi.

Hatırlayalım…
Yerel seçimlerde Aliağa’da belediye başkan adayı olduğunda belediye meclisini kazanıp başkanlığı kaybeden bir isim.
Sonra Büyükşehir’de genel sekreter yardımcılığı.
Ardından bir anda…

 İl başkanlığı.

Ve asıl mesele şu: Delegelerin önemli bir kısmı Çağdaş Kaya ismi desteklerken,
örgütlerde homurtular yükselirken, “Genel merkez dokunuşu” ile gelen bir zafer.

Şimdi burada küçük bir parantez açmak gerek: Bu seçim öyle bildiğiniz gibi olmadı. Sahada Çağdaş Kaya’nın açık ara destek gördüğü, CHP örgütlerinin nabzının Kaya’dan yana attığı söylenirken... Bir yerlerden bir el uzandı. O el ki, "Genel Merkez operasyonu" adıyla anılıyor.
Sonuç?
Çağdaş Kaya elendi, Çağatay Güç seçildi. Ama o nasıl seçilmek!

Seçildi seçilmesine ama tartışmalar da peşinden geldi. Örgüt, “Bu nasıl seçim?” dedi. “Dayatma istemiyoruz!” dedi. Ama nafile…

Çağatay Güç, il başkanı oldu ama öyle müthiş bir rıza ile değil. Biraz burun kıvrıldı, biraz diş sıkıldı, biraz da “hadi bakalım görelim” dendi.

Bu yüzden seçildiği gün bile şunu söyleyen çoktu:“Kazandı ama ikna etti mi?”

İlk hamlesi zekiceydi.
Buca’da yapılan ilk toplantı, Çağdaş Kaya’ya uzatılan o meşhur “zeytin dalı”.

Siyasette bu fotoğraflar önemlidir.
Ama daha önemlisi şudur: Fotoğrafın altını doldurabiliyor musun?

İlçe ilçe gezdi.
Teşekkür etti.
Kendini anlattı.
“Ben buradayım” dedi.

Fakat bir eleştiri vardı ki, peşini bırakmadı: “İl başkanı mı, Büyükşehir Başkanı’nın avukatı mı?”

Elinde metinle yapılan basın açıklamaları, her cümlede Büyükşehir’i savunma refleksi, örgüt tabanında şu soruyu büyüttü: “Bizi mi temsil ediyor, yukarıyı mı?”

Ve şimdi…
Vites yükseldi.

Sokaklarda katıldığı eylemler açıklamaları.
Daha sert cümleler.
Daha görünür bir profil…

Yani şunu anlıyoruz:
Çağatay Güç artık sadece koltukta oturmak istemiyor.
Sahaya iniyor.

Bu noktada kritik soru şu: Bu yükselen tempo, örgütle barışmanın mı,
yoksa koltuğu sağlamlaştırma hamlesinin mi işareti?

İzmir siyaseti şunu sever: Sessiz geleni değil, yükü omuzlayanını.

Önümüzdeki günlerde şunu çok net göreceğiz:
Çağatay Güç, ya “genel merkezin tercihi” olmaktan çıkıp
örgütün lideri olacak…

Ya da
çok konuşulan, çok tartışılan ama hep mesafeyle bakılan bir il başkanı olarak kalacak.

Bir şey kesin:İzmir artık onu konuşuyor.
Ve bu daha başlangıç gibi duruyor.