'İzmir, sevgilim çekilmez bir kent oldun...'

Evet koca bir yazı daha geride bıraktık... Burada kentimizi konuştuğumuza göre, biraz yazdan bahsedip ondan bundan dert yanıp bir değerlendirme yapalım…

Bahar sonrası başlayan İzmir’in çöp sorunu bütün yaz peşimizi bırakmadı… Sonunda AKP insafa geldi ve Harmadalı Düzenli Atık Depolama Tesisi’ni geçici kullanıma açtı. Ama tabi sorun bununla bitmiyor… Ne kadar geçici olacak göreceğiz… Belediyelerimiz en temel görevi (gerçi büyükşehir yasası sonrası neredeyse tek görevi) olan çöp toplamayı, bir türlü olması gerektiği gibi yapamıyor. Bununla alakalı sorunları ve siyasi çıkar kavgalarını bir kenara bırakırsak Körfez kokusuyla birlikte artık çöp kokusuna da aşinayız… Hatta şöyle, İzmir’de mahallelerin sosyo-ekonomik yapısına göre farklı farklı çöp kokularına sahip olduğunu söyleyebiliriz. Çöp kokusunda zengin-fakir ayrımı olur mu demeyin oluyor.  Sosyo-ekonomik olarak kıyı kesimi daha modern yapıda yerin altındaki çöp tenekelerine sahip olduğu için ilk başta bir koku olmadı. Ta ki tenekeler taşana kadar… Tenekeler taşınca koku çok daha ağır geldi. Zaten hizmeti çok daha az alan iç kesimler ise kokuya çoktan alışkın. En merkezi yerlerde çöpler birikince koku daha da göze battı. Neyse çöpü bitirelim… Ama en yoğun kokuyu ağustos ayından bugüne gelene kadar duyduk, duymaya devam ediyoruz. Özellikle ilçelerin merkezlerinde yemek yeme konusunda ciddi sıkıntılar yaşandı… Hijyen zaten ikinci planda şu anda… Belediye Başkanımız doktor ama bu yaraya merhem olamadı maalesef…

***

Gelelim su sıkıntımıza… Artık alıştık dişlerimizi 11’den önce fırçalamaya… Eğer hangi gün suyun kesileceğini unuttuysanız musluğu açtığınızda bir hava sesi duyabilirsiniz… Sonrası sizin 5 litrelik pet şişe su stoğunuza göre şekilleniyor. Bu yaz su stoklamak hayatımızın yeni bir parçası haline geldi. Tahtalı Barajı yüzde 5’in de altına inince artık umutlar iyice tükendi. İzmir’de 2010 yılından bu yana beklenen eylül yağışları bir türlü gelmiyor… Üniversite öğrenciliğim sırasında eylül-ekim arasında mutlaka sel baskınlarına neden olan yağışlar olur ve barajlar dolardı… Evet iklim değişti ve biz kent olarak gereken önlemleri almadık. Tabi bunda en büyük pay biz İzmirlilerin… Yerel ya da merkezi yönetimin hiçbir suçu yok! Onların görevi bizi sadece tasarrufa davet etmek… Haklılar, gerçek bir tasarruf yaptığımız da söylenemez… Ama İzmir'in tarihinin en susuz yazlarından birini geçirdiği gerçeğini de unutmamak lazım.

***

Gelelim ‘Eylül sıkıntısı’ vurgumum nedenine; yazlıkçı bir halktan oluşan İzmir’de, eylül demek şehre dönüş demekti… Fakat İzmirli bu yaz sonu kente döndüğüne döneceğine pişman oldu… Su yok, çöpler toplanmıyor ve Körfez 2025'te hala 2000’li yılların başındaki gibi kokuyor… İzmir eskiden eylül ayında yenilenmiş olurdu, yüzler gülerdi, özlemler giderilirdi, yeni başlangıçlar yaşanırdı… Ama şimdi kentte kimsenin yüzü gülmüyor… Toplu ulaşım kullananlar bunu zaten gözlemliyor... Kibar ve yardımsever İzmirlinin nesli de tükendi gibi… Bugün otobüste liseli erkek çocuğu otobüse bebek arabasıyla binmeye çalışan annenin yüzüne bile bakmadı… Bu durum İzmir’i İzmir yapan değerlerin gittikçe yok olduğunun en temel göstergesi… Genç annenin otobüse binmesine yaşlı bir kadın yardım etti… ‘Sen ne yapıyordun?’ diye sorarsanız ben zaten otobüste zar zor bulduğum 0,12 metrekarelik alanda kimseye temas etmeden sıkışmış ve hareketsiz bir halde bekliyordum… O anneye yardım ulaştırma şansım yoktu.

***

Kısacık bir toplu ulaşım eleştirisi yapacak olursak; İZBAN 90 dakikadan çıkınca otobüs, vapur ve tramvay kıymete bindi artık… Zira aktarmalı bir şekilde İZBAN yolculuğu yapıp işinize gücünüze gidiyorsanız günlük yol masrafınız ortalama 120 lira… Bana göre; İzmirli İZBAN’a gittikçe daha da küsecektir… Çünkü yeni yıl zammı geleneksel olarak mutlaka gelir ve ulaşım masrafı doğalgazı ve elektriği geride bırakır... Su faturasını bilemem, orası biraz daha karışık...

***

Peki ya trafik? O artık inanılmaz bir boyutta… Hemen her gün bindiğim 221 numaralı otobüsçük 08.15 olan hareket saatinde durakta olamıyor… Kaptanla bakışıyoruz… Karşı şeritten bize el sallıyor.  Hafta başında otobüsçüğümüz saatinden ortalama 5-10 dk gibi geç kalkıyor. Bu da otomatik olarak işe geç kalmanın temelini atıyor… Öte yandan Altınyol, Yeşildere, Ankara Asfaltı’nda durum tam bir keşmekeş; kornalar, bağırışlar, çağırışlar… Yol kavgalarında İstanbul’a rakibiz artık… Pek bir eksiğimiz kalmadı İstanbul’dan, zaten gökdelenlerimiz de durmadan yükseliyor… İzmir’e vapurdan bakınca ‘neresi lan burası?’ diyorum… Vapur zaten bir garip otobüs gibi… ‘Neydik ne olduk?’ diyorum. Üzülerek söylüyorum, İzmir üçüncü büyükşehir olmasına rağmen İstanbul ve Ankara’nın her anlamda çok gerisinde kaldı... Bursa, Antalya, Adana falan bizi iyice solladı… Kuş gibi uçacakken taş gibi düştük.... Umudumuz var mı? Asgari ücretin gerçek ücrete döndüğü, yatırım yerine çoktan çözülmüş olması gereken temel hizmetlerin aksaklığından bahsettiğimiz bir İzmir’de nasıl bir umut olabilir ki? Bakalım daha neler yaşayıp göreceğiz…

Daha da uzatmadan sadede geleyim; İzmir artık yeni bir yıla başlangıcın habercisi olan eski 'Eylül'lerden çok uzaklaştı… İzmir’in artık Eylül sıkıntısı var… Eylül demek artık sıkıntı demek… Nurlar içinde yatsın Volkan Konak. Bağrını yumruklaya yumruklaya şöyle derdi: ‘Sevgilim; Çekilmez bir adam oldum yine; Uykusuz, aksi, nalet.’ Ben haddim olmayarak edebiyattaki şairlerin şairi Nazım Hikmet'in bu güzel şiirini İzmir için şöyle çevirdim: ‘İzmir Sevgilim, çekilmez bir kent oldun, pis kokan, susuz ve çöplük gibi…’

Buradan kış mevsimine sesleniyorum… Kış hadi gel kötü kokuları al, suyumuzu geri ver ve şu İzmir’i baştan aşağı yıka lütfen, unutalım bu 2025 yılını...

Not: Bir süredir yazamamıştım, ailevi durumlarım ve psikolojim çok iyi değildi… Şu eylül sıkıntısı atlatalım her şey daha güzel olacak!.. 2025’i unutmak ve ondan tamamen kurtulmak en çok istediğim şey… Sağlıkla kalın...