Hepimize yazıklar olsun!

“Biz İzmirli değiliz. Karşıyakalıyız. Azrail gelse, sevaplarından çok günahın var dese, tek günahımız seni sevmek ise, Karşıyakalıyız cehennemde bile.”

Karşıyakalı olmak bir aşk masalı gibi sevdadır. Karşıyaka’da doğmamış olsanız bile, ne zaman boynunda yeşil kırmızı atkısıyla sıcacık gülümseyişiyle bir Karşıyakalı görseniz, Karşıyakalı olmanın ayrıcalığı hissedersiniz yüreğinizde.

”Ben Karşıyakalıyım” dedirten; sahilindeki palmiyeleri m? İskeleye yanaşırken kuğu gibi süzülen körfez vapurunun düdük sesine karışan martıların sesleri m? sabahları ılık esen imbatı m? Sahilinde trata çeken balıkçıları m? Her galibiyetten sonra Karşıyaka Çarşısını şölen yerine çeviren yeşil kırmızılıların Kaf Kaf”ları m? Duygularınız alt üst olur nedense. 

Karşıyakalı boyun eğmeyendir, baş kaldırandır. Vefalı olandır, karşılıksız sevendir. Karşıyakalıların dostluğunu, sevgisini gören, onlarla birlikte yaşayan, Karşıyakalı olmanın ayrıcalığını ruhunda hisseder.

KSK’nın maçlarından sonra Karşıyaka iskelesinde vapurdan inen Karşıyakalı taraftarların  “Kaf Kaf” çektiğini görünce tüyleriniz diken diken olur; Sizde kendinizden geçerek “Kaf Kaf” çekersiniz ve karşı koyamadığınız bu sevgi yüreğinizde ölümsüz bir aşka dönüşür.

KSK’nın, Lemi yerli, Cevat Gök, Argun Akmoral, Ata bulut, Moto Özcan, Ogün Altınparmak, Gode Cengiz, Gazcı Erol, Arif Dökel, küçük Erol, Ahmet Tuna, Kaleci Muhip ve Kaleci Ekrem gibi efsanevi futbolcularını Alsancak Stadının toprak zemininde defalarca seyretmenin mutluluğunu yaşayanlardan biriyim.

Karşıyaka Osman Bey Parkı’ndaki Gode Cengiz’le Erol Baş’ın heykelini önünden geçerken Karşıyakalı büyük ozanınız Okan Yüksel’in, KSK’nın koca kaptanı Erol Baş için yazdıklarını anımsarım hep;

”Yeşil dalında kırmızı güldü O… Yüreğime yerleştirdiklerimden. Sadece Karşıyaka’da doğduğu için Karşıyakalı değildir Erol Baş, dağların ve nehirlerin türküsünü söyleyen bir Karşıyakalı gibi Karşıyakalıdır”

Evet, dün İzmir futbolunun çılgın çocuğu, yeşil kırmızılı aşkımız KSK, kendi sahasında Kahramanmaraş’a yenildi ve büyük mucizeler yaşanmazsa 3. lige düşmesi neredeyse kesinleşti…

Karşıyakalıların boynu bükük yüreği yanık, gözleri hüzünlü…

Ve küçücük yüreği Karşıyaka sevgisiyle yanıp tutuşan geleceğin şairi Mardinli lise öğrencisi Aynur Kutlucan’ın  şiirini okumanın tam zamanı;

“Karşıyakalı ağlamaz/ Hiç kimseyi ağlatmaz/ Ağlasa da kimse duymaz/ Unutma ki hiç kimse/ Aynur Kutlucan gibi Karşıyakalı olamaz.”

Kimse, sağda solda suçlu aramaya kalkışmasın; hepimize yazıklar olsun!