Karşıyaka'nın Yalı Mahallesi'ndeki gecekondularının 90’lı yıllarda yıkılarak yerlerine Atakent ve Mavişehir’de inşa edilen yüksek katlı konutların, 6 Şubat Doğu Anadolu depreminden sonra zeminindeki sıvılaşma riskinin tartışıldığı günlerde Cahar Dudayey Bulvarında bir durakta belediye otobüsü beklerken yıllar önce yaşadığım bir anıyı hatırlayarak duygulanmıştım.
1978 kışıydı. Yerel basında bir haber çıkmıştı. “İzmir Belediye Meclis üyeleri Hüseyin Günlü ile Abdullah Sezgin Karşıyaka Yalı Mahallesi'ndeki gecekondulara elektrik ve su verilmezse partilerinden istifa edecekler.”
Sabah kahvaltısından sonra elimdeki gazeteye göz atıyordum. Kapı çalındı, Belediyenin aracıyla gelen bir belediye görevlisi, Belediye Başkanı İhsan Alyanak’ın fuardaki makam odasında beklediği söyledi. Kapının önünde bekleyen arabada, ara sıra anlattığı Karadeniz fıkralarıyla bizi gülmekten kırıp geçiren Abdullah Sezgin’de vardı. Beni görünce güldü, “Başkan gazeteleri okuyunca galiba kafayı yemiş.”
Fuardaki odasına girince, hemen ayağa kalkan Başkan Alyanak, eski boksör olmanın verdiği refleksle yumruklarını sıkarak üstümüze yürüdü, “Ulan sizin ağzınızı burnunuzu kırarım.”
Abdullah Sezgin güzelim Laz şivesiyle, “Başkan bizim ellerimiz armut mu toplayacak?” Başkanın sinirinden yüzü kıpkırmızı olmuştu. Bir yandan da gülmemek için kendini zor tutuyordu, “Ulan! Koca Laz utanmadan babaya el mi kaldıracaksın?
“Çocuklar, siz benim başıma bela mısınız? Orada yüz yetmiş gecekondu var. Bunlara elektrik suyu verirsek üç ayda üç yüz yetmiş olur.” İkimiz birden atıldık, “Başkanım oradaki fakir fukara çocukların suçu ne? Gaz lambasıyla ders çalışıyorlar yazık değil mi?”
“Geçen hafta Yalı Mahallesi Muhtarı İsmail İçeri ile gecekondu sahiplerinin temsilcileri sizi ziyaret etmiş. Bu gecekondulara elektrik su verilirse; burada tek bir gecekondunun bile yapılmasına kesinlikle izin vermeyeceklerinin sözünü vermişler.”
“Onu benim külahıma anlatsınlar…”
1978’de Karşıyaka Yalı Mahallesi'ndeki mevcut 170 gecekonduya geçici ola-rak elektrik su verildikten dört ay sonra buradaki gecekondu sayısı 360’a bir yıl sonra 640’a çıktı. Alınan bütün önlemlere karşın 1980’lerde Yalı Mahal-lesindeki gecekondu sayısı 870 olmuştu.
İzmir’in altın kalpli efsanevi Belediye Başkanı İhsan Alyanak, yıllar sonra her zaman olduğu gibi yine sen haklı çıkmıştın… “Bizi affet rahmetli baş-kanım.’ Gençliğimizin dayanılmaz heyecanı ile o gecekondularda yaşayan yoksul çocukların gaz lambasıyla ders çalışmasına gönlümüz razı değildi.”
Otobüs durağında beklerken, o sımsıcak, birbirimize güven duyduğumuz, dostluk içinde yaşadığımız güzel günler, gözümün önünden bir film şeridi gibi gelip geçince duygulanmamak kolay mı?
“Her geçen gün seni daha çok özlüyoruz sevgili başkanım. Ebedi mekânında huzur içinde uyu”
POLİTİKA
Sayfa başına git