Kimi yaşarken değeri bilinmemiş, kimi yaşama veda ettikten sonra değeri anlaşılmış, dürüstlük, ahlak, erdem ve etik önceliği ile bilinen ve tertemiz geçmişiyle nice unutulmaz politikacılar gelip geçmiştir siyasi yaşamımızdan.
1998 yılıydı. İzmir Büyükşehir Belediye Meclisi toplantısına katılmak için belediye otobüsüyle Karşıyaka’dan Konak’taki belediye sarayına gidiyordum. İtfaiye durağında otobüsten yolcular inip binerken, durağın yanındaki elektrik direğine tutunarak ayakta durmaya çalışan yaşlı adamın İhsan Alyanak olduğunu görünce hemen otobüsten koşar adımlarla inerek gidip koluna girdim.
“Başkanım, tek başınıza burada ne arıyorsunu? Dedim. Sesi titriyordu, “Hüseyin, taksinin şoförüne beni Montrö’deki Tuzcuoğlu İş Hanına götürmesini söylemiştim. Buraya getirip bıraktı. Tevfik, (Oğlu) ‘Baba gelip ben götüreyim’ Demişti. Keşke dinleseydim.”
İzmir’in kartal bakışlı koca reisi, dört ay önce önemli bir beyin ameliyatı geçirmişti. Onu halde görünce içimi sızlamıştı. Duygularım alt üst olmuştu. Ne söyleyeceğimi bilemedim. Çağırdığım bir taksi ile kendisini Montrö Meydanındaki Suphi Koyuncuoğlu binasına götürüp bıraktım.
Sözün özü: İzmir Belediye Meclisinde bir dönem kendisiyle birlikte görev yapmış olmanın büyük onurunu yaşadığım, 2008’de gönül bahçesinde hiç solmayan “Önce insan“ sevgisiyle yaşama veda eden İzmirlilerin dillere destan efsane belediye başkanı ve dürüstlük abidesi sevgili Alyanak, “İzmir seni özlüyor”