Hafta sonunda CHP ilçe kongrelerinin yapıldığı salonların bir köşesinde sessizce insan manzaralarını izledim. Bazı kongrelerindeki heyecansız coşkusuz kalabalıklar canlılığını yitirmiş akşam güneşine benziyordu.
Bu kongrelerde Cumhuriyet’i kuran koskoca sosyal demokrat bir partinin; nereden nereye geldiğini ya da getirildiğini görmek İçimi sızlatmadı değil…
1970’li yıllardaki CHP ilçe kongrelerinde, “Ne ezen ne ezilen hakça bir düzen.” sloganlarıyla kongre salonlarını deprem yemiş sarsarak inleten coşkulu partilileri aradı gözlerim.
CHP’nin adını gece-gündüz demeden İzmir’in dağlarına taşlarına, yazan-çizen çilekeş CHP’lileri gördüm. Çok azdılar… Bir elin parmakları kadar… Sanki nesillerinin son temsilcileriymiş gibi!
O coşkulu günleri arayan hüzün dolu bakışlarını görünce… “Hey gidi günler.” Demekten kendimi alıkoyamadım...
Bu güne dönersek… Siyasetin yeni hastalığı! Parti içi demokrasiyi rafa kaldı-ran tek adaylı, blok listeli… Formalite kongrelerinin modasına ayak uyduran CHP bu politikasıyla… Önümüzdeki seçimlerde oylarını %25’lerin üstüne çıkarma şansını riske sokmuştur.
Diğer önemli bir konuda, CHP’li Belediye Başkanı Hasan Karabağ’ın halkın sevgisini kazanan çalışmalarıyla CHP’nin yeni kalesi konumuna getirdiği 350 bin nüfuslu Bayraklı’da Rıfat Özer’in divan başkalığını yaptığı ve Cemalettin Alper’in yeniden ilçe başkanlığına seçildiği CHP ilçe Kongresine CHP’li hiçbir milletvekilinin katılmayışı… Önseçimli parti içi demokrasi balonunun patlayışı gibiydi.
Sözün özü… Kimi coşkulu kimi coşkusuz kongrelerde; insan manzaralarını izlerken… Bir de hiçbir şeyken her şeyin kendisi olduğunun egosuyla kendi kendini putlaştıran mağrur politikacılar da gözümden kaçmadı…
Fakat unutmamalı… Hayatın ne zaman ve ne şekilde karşınıza neleri çıkaracağını bilemezsiniz. Öyle bir zaman gelir ki… Bir gün bir rüzgâr eser harman gibi savrulur gidersiniz
POLİTİKA
Sayfa başına git