'Halk için ideallerim var'

1993’de Dikili Belediye Başkanı Osman Özgüven, İzmir İl Genel Meclisi’nin SHP’li İzmir İl Genel Meclis üyelerine tele¬fon etti, “Size Makine Mühendisi bir arkadaş gönderi-yorum. Fe¬lâket bir solcuya benziyor. Kızının tayin işi var-mış lütfen ilgileniverin.”

Başkan Osman Özgüven’in deyimiyle felaket bir solcuya benzeyen bu arkadaş iki gün sonra İzmir İl genel Meclisi-nin encümen odasına çıkıp geldi. Kılık kıyafeti düzgün, gü-zel konuşan bir biriydi. İstanbul’da ilkokul öğretmenliği yapan kızının Bornova’ya tayini istiyordu.

İl Genel meclis üyesi arkadaşlarımızın İlköğretim Genel Müdürlüğü ile yaptığı görüşmelerden bir ay sonra bu arka-daşın kızı Bornova’daki bir ilkokula tayin edildi.
Başkan Osman özgüven’in deyimiyle felaket bir solcuya benzeyen bu arkadaş İki gün sonra özel idare binasına gele-rek SHP’li il genel meclis üyelerine minnet duyguları için-de teşekkür etti. Daha sonra gidip SHP’ye üye oldu. 
Kızının tayininden sonra aradan bir ay ya geçti ya da geç-memişti. Öğrendik ki, bu arkadaş, Bakırçay yöresinin sevi-lip sayılan iyi insanı sevgili Osman Özgüven başkanımızın referansıyla Çiğli Tariş İplik Fabrikasına mühendisi olarak kapağı atmış. 
                                        +  +  +
1995’de kurulan CHP-DYP Çiller hükümeti istifa edince, 1996’da Mesut Yılmaz’ın kurduğu ANAP-DYP Koalisyon Hükümetinde Tariş İplik Fabrikasının yönetimi DYP’li ba-kana verilince, felâket bir solcuya benzeyen bu mühendis arkadaş hiç zaman kaybetmeden CHP’den istifa ederek DYP’ye üye oldu.
1997’de yine Mesut Yılmaz’ın kurduğu ANAP-DSP-DTP üçlü koalisyon hükümetinde, Tariş İplik Fabrikasının yöne-timi bu kez ANAP’LI bakana verilmişti. Felâket bir solcu-ya benzeyen o arkadaşın bu kez DYP’den istifa ederek he-men ANAP’a geçtiğini öğrendik.
                                         +  +  +
Yıllar önce bir toplantıda söylediği, “Halk için ideallerim var.” Sözünü hiç unutmadığım Osman Özgüven, 1998’de CHP İzmir İl Başkanıyken ben de CHP İzmir İl Disiplin Kurulu Başkanıydım.
Karşıyaka’da bir kafede birlikte olduğumuz bir akşamüstü kendisine, “Başkanım, Dikili Belediye Başkanı olduğunuz günlerde sizin sayenizde Çiğli Tariş İplik Fabrikasına ka-pak atan,  hani o felaket bir solcuya benziyor dediğiniz ar-kadaş, şimdi nerelerde biliyor musunuz?” Diye bir espri yapmak istedim. Fakat telvesi bol köpüklü Türk kahvesini keyifle yudumlayan bu güzel insanın keyfini bozmak iste-medim.