Bazen ayrılıktır, bazen sevgilidir, bazen hasretin bittiği yerdir tren istasyonları. Tren bizi alıp götürürken uzaklara kucağımızda uyuyan ayrılığın saçlarını okşarız. Gidip de dönememenin, dönüp de sevdiklerimizi görememenin sancısını hissederiz yüreğimizde.
Kimi zaman ayrılığın, kimi zaman kavuşmanın gözyaşlarının dö-küldüğü Karşıyaka tren istasyonu, muhteşem taş mimarisi ile Karşıyaka’nın en güzel tarihi binalarından biriydi.
Gençliğimizde Menemen banliyö treni, Ankara Postası, Bandır-ma Postası, Mavi Tren ve Kurtalan Doğu Ekspresi’nin geliş gidiş saatlerinde kalabalıklaşan Karşıyaka Tren istasyonu, trenler gelip gidince gizemli bir sevgili gibi yeniden sessizliğe bürünürdü.
1865 yılında Fransızlar tarafından inşa edilen Karşıyaka tren is-tasyonu, Aliağa-Menderes Hafif Raylı Sistem projesinin yapım aşamasında Karşıyakalıların, sivil toplum örgütlerinin günlerce süren itirazlarına rağmen tarih sahnesinden silindi
Peronlarını boyunca uzayıp giden, Avrupa kentlerinde bile eşine az rastlanan muhteşem güzellikteki sundurması, geniş bekleme salonundaki oturma gurupları, antresinde kuş yuvasına benzeyen bilet gişeleri, tarih ve kültür bilincinden yoksun yöneticiler tara-fından restorasyon bahanesiyle sökülerek yok edildi.
Karşıyaka sevdalısı gazeteci şair ve yazarlarımızdan Yaşar Ak-soy, Tufan Atakişi, Okan Yüksel, Ahmet Diker ve rahmetli M.Sancar Maruflu’nun çabaları, Karşıyaka’nın bu tarihi kültür mirasının yok edilmesini önleyemedi ne yazık ki.