Kelebeklerin Sessizliği

beyaz mendile düşerken gözyaşımızın çığlıkları
zaman umutlarımızı, özlemlerimizi, sevdalarımızı
sonsuzluklara alıp götürüyordu
kelebeklerin sessizliği gibi

kar bulutlarıyla kuşatılmış alaca karanlıkta
bahçemizde üşüyen kış çiçeklerine gelip kondu
anka kuşu, Kaf dağından masal diyarından
kelebeklerin sessizliği gibi

kül rengi bulutlardan düşerken kar taneleri
beyaza dönen gecenin büyüsüyle
beşiğinde uyuyan bebeklere ninni söylüyordu
kelebeklerin sessizliği gibi

ağaçlar, yollar, evler karla bembeyaz olurken
bahçeli küçük evinde yalnız yaşayan şair komşumuz
yalnızlığının hüznüyle uyuyordu
kelebeklerin sessizliği gibi

akasyaların arasında cemileler tomurcuk açarken
salkım saçak kar yüklü ağaçlarda serçeler ötüşerek
birbirini kovalıyordu
kelebeklerin sessizliği gibi

tanrının çiçekleri, tomurcukları çocuklar vardı
yazdan saklanmış bahçelerde koşuşarak, gülüşerek
kartopu oynuyordu
kelebeklerin sessizliği gibi

Yorum Ekle