Cemil Tugay uzun zamandan beri konuşuyor.
Hem de öyle böyle değil…
Kendine has bir sükûnetle ama kelimelerin içine saklanmış koca bir hesaplaşmayla konuşmuş.
Demiş ki: “İZMAR nasıl halkın bakkalı değilse, Menemen’deki sosyal konutlar da kooperatif modeliyle yapılan işler değil.”
Vay arkadaş…
Halkın bakkalına da, kooperatiflere de bir selam çakmış.
Ama asıl selam, Tunç Soyer’in ta göbeğine giden türden.
Hani şu “halkçı başkan” imajı var ya…
Hani şu “sosyal belediyecilik” naraları…
Tugay, öyle bir yerden sözü aldı ki, bir taşla birkaç eski hikâyeyi devirdi.
Dedi ki aslında:“Popülizmi bırakın. Gerçekçiliğe gelin. Ayakları yere basmayan işler devri bitti.”
Yetmedi… “Bize seçimden 5 gün önce yapılmış sorumsuz bir sözleşmeyi örnek gösteriyorlar” diyerek, eski başkanın “bize bırakılan mali enkazını” da zarif ama net bir şekilde masaya sürdü.
Bu çıkış CHP içinde nasıl karşılanır?
Tunç Soyer cephesi tedirgin
Cemil Tugay’ın açıklamaları bir “icraat savunması” değil, doğrudan bir siyasi pozisyon.
Tunç Soyer’in “halkçı, sosyal belediyecilik” diye pazarladığı her adımı, “sorumsuzluk” etiketiyle kenara itiyor.
Bu ne demek?
Soyer’in ve ona yakın kadroların partideki meşruiyetinin sorgulanması demek.
Yani:“Sosyal konut dediniz, popülizm yaptınız; şimdi ben temizlik yapıyorum.”
Böylesi bir çıkış, Soyer’in ekibini köşeye sıkıştırır.
Ve doğal olarak, CHP İzmir’de Soyer’e yakın gruplar bu çıkışı sessizce not eder… ama tepkiyi “örgüt disiplini” bahanesiyle şimdilik içlerine atar.
Yani?
Yani Cemil Tugay, klasik CHP geleneğindeki o “halef-selef diplomatikliği”ni çoktan bir kenara bırakmış gibi.
Hem içeride örgüte mesaj veriyor: “Ben geçmişin hatalarını savunmam.” Hem dışarıda kamuoyuna: “Ben kuru idealizmin değil, somut icraatın adamıyım.”
Peki, bu açıklamalar ne anlama geliyor?
lk anlamı: “Ben eski başkan değilim.” Tunç Soyer’in ‘romantik belediyeciliği’nden sıyrılıp daha teknokratik, daha reel bir duruş sergiliyor.
‘Hayal değil, çözüm’ diyor.
İkinci anlamı: “Ben bu krizi tek başıma göğüslüyorum.”
Grev tehdidinden kooperatif krizine kadar tüm sıcak patatesler şu an Tugay’ın önünde.
Ve o da eski dönemle arasına net bir çizgi çekerek ilerliyor.
Üçüncü anlamı: CHP’ye ince bir mesaj…
“Geçmişteki siyasi vitrinler yerine, artık iş bilen isimlerle yürüyelim” demek istiyor olabilir.
Peki Özgür Özel çizgisi ne yapar?
İşte kritik mesele bu…
Cemil Tugay, bu çıkışla dolaylı olarak genel merkeze de bir mesaj verdi:
“Beni aday yaptınız, ben de partiyi boş ideolojilerle değil, gerçeklerle yöneteceğim.”
Yani: Ne romantik solculuk, ne vitrinde halkçılık…İş, hizmet, denge…
Özgür Özel, partiyi gençleştirmek, kurumsallaştırmak ve yeni bir kimlik kazandırmak istiyor.
Bu bağlamda, Tugay gibi reel politika yapan isimler onun için “rol model” olabilir.
Ama dikkat: Bu model, CHP içindeki “eski sol romantikler”i rahatsız eder.
Yani Tugay, Özgür Özel için potansiyel bir kazanım olduğu kadar, partide kutuplaşmayı artıracak bir figüre de dönüşebilir.
Şimdi burada esas mesele şu: Cemil Tugay bu kadar doğrudan konuşarak ne kazanır, ne kaybeder?
Kazanır: Kendi liderliğini ve kararlılığını ortaya koyar.
Sorumluluk almaktan kaçmadığını gösterir.
Halkta “dobra” izlenimi yaratır.
Ama kaybeder mi?
Evet. CHP içindeki “duygusal eskicilerden” epey homurdanma alabilir.
Siyasette “eskiyi eleştirmek” bazen cesur bir hamledir ama aynı zamanda yalnızlaştırır.
Tugay bunun farkında. Ama belli ki bu yalnızlığı da göze almış.
Son söz?
Cemil Tugay artık “aradan sıyrılan sessiz başkan” değil.
Tam tersine: Sahneye çıkan ve mikrofonu eline alan, ne söylediğini bilen, hesabı kitabı olan bir siyasetçi.
Ve açık konuşalım…
Bu ülkede ne zaman bir belediye başkanı çıkıp “sorumsuzluk yapamam” dese…
Orada başka bir şey başlıyordur
POLİTİKA
Sayfa başına git