'Kula’da unutulmuş geçmişler'

Doğduğum, çocukluğumun ilk yıllarının geçtiği, Divlit Yanar-dağının eteğindeki volkanik kent Kula’ya, son gelişimden belki kırk yıl belki de daha fazla yıl sonra geçmişin izlerini görüp yaşamak için yeniden çıkıp gelmiştim.

Arnavut kaldırımlı labirent gibi kıvrımlı daracık gizemli sokak-larda, yola bakan pencereleri ahşap kafesli iki katlı cumbalı ev-lerin halı dokunan yüksek duvarlı avlularında kirkit sesleriyle tulumba şıkırtıları duyulmuyordu artık. 

Tarihi Kurşunlu Camii etrafındaki küçük dükkânlarda ayakla-rıyla keçe döven keçecilerin tok ayak sesleri, yün atan hallaçla-rın kınnap sesleri, kayrak taşlı yollarda demir tekerlekli at ara-balarının nal sesleri duyulmuyordu artık.

Demirciler Arastası'nda, harlı ateşin karşısında örs’te sıcak demiri döverek balta, çapa, kazma, kürek, tahra yapan demirci ustalarla, Bakırcılar Çarşısında bakırdan kazan, tepsi, büyük si-ni, leğen, İbrik yapan bakırcılar tek tük kalmıştı.
 
Tek katlı yüzlerce dükkânın bulunduğu eski çarşıdaki ayakka-bıcılar, berberler, halıcılar, terziler, zücaciyeciler, susamlı hel-va, tahin pekmez, lokum, akide şekeri ve höşmerim satan tatlı-cılar ve leblebicilerin sayısı iyice azalmıştı. 

Kuzu kapama, oğlak dolması ile tüm yemeklerini odun ateşiyle güveçlerde pişiren aşçılar, susam böreği, şekerli pide, tırnaklı pide, kabaklı pide, peynirli pide yapan pidecilerle taş fırın ek-meği çıkaran fırıncıların çoğu kapanmıştı.

Kentin içindeki akasya ağaçlarının altındaki kır kahvelerinin, asırlık tarihi binaların yerinde, çok katlı yapılar,  iş hanları, marketler, restoranlar, pastaneler, internet cafeleri, kadın-erkek kuaförleri, geniş bilardo salonları vardı.

Çocukluğumdaki o kentte yaşayanlar gitmişti de onların yerine başka başka insanlar gelmişti sanki. Herkes birbirine yabancı-laşmış, eski çarşıdaki dükkânlarının önünden yavaşça geçip gi-derken kimse dönüp bakmıyordu bile.

Yüz yıllardır sürüp gelen ve bir daha geri gelmemek üzere unu-tulmuş geçmişlerde kalan doğum büyüdüğüm o küçük sevimli kentin kültürüyle, örf ve adetleriyle unutulmuş geçmişlerin kül-leri arasında yok oluşu hüzün vericiydi.